Şiir Sanatı, Mutlu olma Sanatı, Komedi Sanatı
_Lord Byron_
_Ey güzel okur! Bir kez burnunu uzattığın bu sayfaların içinden bir daha çıkamayacağına ant içerim!
_Tabuttaki ceset gibi yalnızdım. Yalnızdım bir bulut gibi. Yalnızlık dediğim haremindeki sultanınkidir. Mağarasındaki bir münzevinin değil. Hava saydam, gök mavi ve toprak kıvançlıyken, görünmekten hoşlanmayan, çatık kaşlı bulut gibi
_İsa havarilerine, öleceğini ve 3 gün sonra dirileceğini söyledi. Onlar inanmadı. Bir bulut yaklaştı ve Tanrı: Oğlumu dinleyin dedi.
_İsa, 2 körü iyileştirdi. Sonra isa'ya içine cin girmiş birisini getirdiler. İsa cini kovunca adam sevinçten göbek attı.
_İnsanların size nasıl davranmasını istiyorsanız, siz de onlara öyle davranın.
_Kim
"Şuraya da küçük, mutlu ağaçlar çizelim." Bob Ross ♡
Servi ile gürgen arası uzanıp giden çamlar, durgun göle yansıyan akşamın kızıl ışıkları, arkalarında gümüş bir iz bırakarak süzülen kuğu kuşları. Ufukta pembe tüller ile uçuşan bulut kümeleri. Doruklarda kar parıltıları ile dikilen yalçın dağlar. Güllerde Haşim’in şiirlerini terennüm eden kamışlar.
Kamışların arasından ormanın kutularına saklanmış kırmızı kiremitli, beyaz badanalı küçük eve doğru kıvrıla kıvrıla giden ıssız yol. Evin bacalarından mutlu kıvrımlarla yükselen duman. Akşamın alacasında yuvalarına dönen kuşlar.
Bazen müşterinin isteği üzerine göre göle akan bir dere, dere üstünde bir köprü, köprüden omzunda tırpanıyla geçen bir köylü veya kolunda bohçasıyla yürüyen bir kadın hayali ilave edilirdi.
Bu resimler neyi anlatır?
Minyatürlerde yer alan manzaralar ile divan edebiyatı mazmunları arasında bir bağlantı var. Her unsur bir nevi tasavvufî sembol. Gül sevgiliyi, bülbül âşığı, lâle şarap kadehini, servi doğruluğu temsil ediyor.
Ya bu resimlerde gördüklerimiz?
Bunlar da bir nevi minyatürlerin sembolik dilini, sürekli tekrar edilen mazlumlarını kullanıyor. Turna katarları gurbetteki sevgiliye selam götürüyor. Karlı dağlar aradaki engeldir. Bacasından dumanlar yükselen beyaz badanalı kırmızı kiremitli kulübe kartpostal duyarlılığın mutluluk simgesidir. Köprü sevgilileri kavuşturur; iri gövdeli, serin gölgeli ulu ağaçlar güvenliği temsil eder.
Sayfa 67Kitabı okudu
yaşmaya deyerese ölüm guzel
Yokluğun buz gibi soğuk
Uzaklardan bir ses olmanı isterdim, bir selam, bir nefes... 'Üşüme' diye seslenmeni isterdim... Bir el olmanı isterdim, bir kol... 'Özledim' deyip sarılmanı... En karanlık yerinde düşlerimin çıkıp gelmeni isterdim kınalı bir bahar gibi, umut ışığı olmanı isterdim hayatıma... Gelseydin ve yaslasaydım başımı omuzuna,
Sayfa 457 - özlem ve ölüm
Servi ile gürgen arası uzanıp giden çamlar, durgun göle yansıyan akşamın kızıl ışıkları, arkalarında gümüş bir iz bırakarak süzülen kuğu kuşları. Ufukta pembe tüller ile uçuşan bulut kümeleri. Doruklarında kar parıltıları ile dökülen Yalçın dağlar. Göklerde Haşim'in şiirlerini terennüm eden kamışlar.
Kamışların arasından ormanın kuytularına saklanmış kırmızı kiremitli, beyaz badanalı küçük eve doğru kıvrıla kıvrıla giden ıssız yol. Evin bacsından mutlu kıvrımlarla yükselen duman. Akşamın alacasında yuvalarına dönen kuşlar. Bazen müşterinin isteği üzerine göle akan bir dere, dere üstünde bir köprü, köprüden omzunda tırpanıyla geçen bir köylü veya kolunda bohçasıyla yürüyen bir kadın hayali ilave edilirdi.
Sayfa 67